Wie vandaag de gebouwen van het GTIduffel binnenstapt, ontdekt een school in verandering. Het voorbije schooljaar werden de elektriciteitlabo’s en de CNC-afdeling, volgens de nieuwste technieken en veiligheidsvoorschriften, vernieuwd. De ateliers kregen een opfrisbeurt waardoor het nu aangename werkplekken zijn geworden. De klaslokalen en het secretariaat kregen een nieuw likje verf zodat alles er weer eigentijds uitziet.
Recent werd ook de bouwaanvraag voor nieuwe lokalen goedgekeurd, waardoor de school over een aantal jaar, letterlijk, niet meer te herkennen zal zijn. 2014 betekent daarom voor GTIduffel, na 50 jaar, een nieuwe doorstart in de 21ste eeuw.
Leerlingen en leerkrachten van nu nemen het bestaan van de school voor vanzelfsprekend. Ze wandelen dag in dag uit door de gangen, trappenhal en de lokalen. Het is hun tweede thuis geworden.
50 jaar geleden was dit allemaal niet zo vanzelfsprekend. Daarom bekijken we hieronder de ontstaansgeschiedenis van het GTIduffel.
Het moet begin van de jaren zestig geweest zijn dat Staf Wuyts, Jos Wittevronghel en Gaston Dillen met de idee speelden om in Duffel een technische school op te starten.
Duffel bezat drie jongensscholen, echter met uitstervende 4de graad-klassen, die het sedert 1963 zonder vast leerprogramma moesten rooien. Gezien de wetgeving op het voortgezet onderwijs moesten de leerlingen willens nillens de Duffelse scholen verlaten na hun 6de leerjaar en elders hun studies voortzetten.
Enkele pioniers voelden de nood aan om hier ter plaatse een onderwijsvorm op te richten voor de meesten onder hen.
In 1963 stelden deze pioniers een handgeschreven dossier samen om de vierdegraadsklassen om te schakelen in klassen van het technisch onderwijs. 25 leerlingen uit het 6de, 7de en 8ste jaar lager onderwijs uit school West kwamen hiervoor in aanmerking.
Met toestemming van het gemeentebestuur werd een volledig leerprogramma mechanica opgemaakt en werd de aanvraag om de erkenning van het eerste schooljaar 1963-1964 ingediend.
Na een reeks inspecties en controles werd de erkenning in het schooljaar 1964-1965 toegekend. In de maand juni van het jaar 1966 werden de eerste diploma’s uitgereikt.
De eerste jubileumviering vond plaats in juni 1968. Het lerarenkorps was toen uitgegroeid tot 10 collega’s.
“Overgemaakt aan Gemeentebestuur 1963”: Inhoudstafel van de oprichtingsacte, aangevuld met de eerste kandidaat-leerlingenlijst.
Eén van de eerste klasfoto’s uit de beginperiode.
De leerlingen keurig in het pak.
Een sfeerbeeld uit de ateliers eind jaren ‘60
Van links naar rechts: 1.Gaston Dillen 2.Antoon Van Der Auweraer 3.Frans Sleeckx 4.Karel Wellens 5.Gustaaf Wuyts 6.Etienne Lambrechts
7.Jos Wittevronghel 8.Romain Coppens 9.Rik Van den Brande 10.Guido Roothoofds
In de jaren die volgden werd een elektriciteits- en beroepsafdeling opgericht. Het leerlingenaantal groeide dan ook snel van 27 naar 200 leerlingen. Deze stijging in leerlingenaantal bracht een capaciteitstekort teweeg. Er moest uitgebreid worden met een nieuwbouw. Deze werken gingen begin jaren ’70 van start. Er werd werk gemaakt van nieuwe werkplaatsen voor het uitgebreide machinepark. Daarna kregen de klassen en labo’s aan de Rooienberg vorm en tenslotte werd de middenbouw vervolledigd. In 1974 werden de nieuwe schoolgebouwen officieel ingehuldigd.
Gustaaf Wuyts, de eerste directeur, beschreef het betreden van de nieuwe gebouwen als volgt: “Zoiets hebben wij nooit gekend! En toch ondervonden we dat “het oude” voor hen toch ook een zekere charme bezat. Zal wel, doch wij genoten van het comfort en van de appreciatie van inspecteurs, verificateurs, collega’s van andere scholen, de vele bezoekers en noem maar op. Begonnen met Technische School Duffel, benaming die door het ministerie gewijzigd werd in Technisch Instituut, mochten we nu bogen op een moderne, ruime school, op alle gebied aangepast aan de normen van deze tijd.”
De manier waarop de school in de jaren ’60 was gehuisvest was zeer primitief. Jos Wittevronghel noemde het destijds zelfs “een afbraak”. Hij schreef er een stuk over voor het 20-jarig jubileum van het GTI: De eerste opbouw van onze school was in feite een afbraak. Dat ging nl. zo: Onze twee oriëntatiejaren betrokken de eerste verdieping van de middenblok van de oude school. Het daarop volgende jaar, het derde dus, moest een werkplaats hebben, maar er was geen geschikte ruimte. De gemeentewerklieden brachten de oplossing. Zij kapten de tussenmuren weg op de gelijkvloerse verdieping. Zo werd onze eerste machinewerkplaats “gebouwd”.
B-blok in aanbouw. Typisch voor de jaren ’70 architectuur het betonskelet met de open structuur waar verdiepingen met elkaar worden verbonden i.p.v. afgesloten achter een deur. Een prachtig voorbeeld hiervan is de centrale open trap in het middengebouw en de glazen deuren in de A-blok. Het open karakter van het interieur, door de vele raampartijen, werkt voor de leerlingen en leerkrachten uitnodigend.
Maar door deze ingreep begonnen de tussenmuren op de verdieping vervaarlijk te barsten. Wat hebben we toen op de met bakstenen geplaveide speelplaats heen en weer gelopen met onze hoofden altijd naar de grond gericht, niet zozeer uit ootmoedigheid of om onze gedachten bij te houden; maar wel om niet te struikelen in de putten van de verweerde bakstenen.
Als een echt koekoeksjong groeide onze jonge school. Zij verdrong klassen van de lagere school, die hun toevlucht namen in lokalen achter de kerk. Voor onze refter palmden we het podium van de turnzaal in. Om daar te geraken moesten we door een smalle doorgang met aan de ene kant een hoge, blinde muur en aan de andere zijde klaslokalen. Daarna moesten we een gang door en de speelplaats over. Trappen op en we waren er.
Om de directeur te vinden, moest je door hetzelfde doolhof, maar op de speelplaats rechts afslaan en in de linkerhoek enkele deuren passeren.
De tijd van de bouwkoorts brak aan. Onder de gaanderij werd een lokaaltje voorzien voor de directeur en voor het secretariaat. Dagelijks telden we de gelegde bakstenen, want die bouw ging vooruit als springprocessie van Echternach.
De jaren gingen voorbij en onze school bleef groeien. Nu hadden we al alle klaslokalen links van het schoolhuis ingenomen en ’s middags gingen we refteren in de betonnen jeugdlokalen achter de kerk.
Onze eerste gediplomeerden waren vertrokken. Zij lieten hun sporen achter. Zij hadden nl. tijdens hun studietijd de oude, scheefgezakte afsluitmuur gedeeltelijk gesloopt. Plots waren we de hemel te rijk. Vier nieuwe noodklassen werden snel opgetrokken op de oude speelplaats, waar eerst een gaanderij was afgebroken. Het koekoeksjong groeide verder. Autotechniek werd gehuisvest aan de andere kant van de Rooienberg in het oude stapelmagazijn van het klooster. Wij noemden dit bijhuis ludiek “de villa”.
De afdeling “elektriciteit” was nog slechter behuisd. Zij was ondergebracht in een oud huisje “gestaan ende gelegen” waar nu het parkeerpleintje ligt. Geen inspecteur heeft het ooit gewaagd daar te inspecteren. Als een jonge asperge in de lente schoot plots een torenkraan de hoogte in en domineerde heel de omgeving. Een paar jaar werd er gesjouwd met stenen en beton, met glas en vloeren, met deuren en ramen.
Het lelijke koekoeksjong is uitgegroeid tot een adelaar en nestelt nu in een mooi, modern schoolgebouw. Het verleden, of hoe het eens was, roept enkel bij de oudsten wat nostalgie op.
Het oude schoolgebouw en het bijhorende sanitair. De kapotte ramen en aftandse wc-deurtjes illustreren de nood aan nieuwbouw.
Een klas poseert fier bij het hoofdgebouw aan de Rooienberg.
De jaren ’80 worden gekenmerkt door de doorbraak van de computer. Zo is de eerste computer op het GTI een unieke gebeurtenis op de opendeurdag van de school. Het toestel lokt vele kijklustigen.
De eerste computers in lokaal A22. Ook op het nieuwe logo van de school pronkt de computer als symbool voor vernieuwing.
De technologische evolutie staat niet stil en met de invoering van het eerste CNC-toestel is de digitale revolutie niet meer te stoppen. Regelmatige bijscholing van leerkrachten en vernieuwing van het machinepark zijn noodzakelijk, maar het GTI fietst met het grootste gemak door deze nieuwe tijden.
De school heeft door de technische evolutie nood aan extra ruimte, waardoor de garage verhuist naar de huidige locatie in de Leopoldstraat. Er wordt gestart met de bouw van de sportzaal om te werken aan een gezonde geest in een gezond lichaam. Sportzaal ingehuldigd: 26 juni 1990 – waarom we ons dat zo goed herinneren? Aansluitend op de receptie werd er toen op een groot scherm met een ‘drie kanons-beamer’ gekeken naar de wedstrijd België – Engeland. We herinneren ons het vervloekte doelpunt van David Platt.
De nieuwe CNC-machine operationeel.
Het zal niet meteen veranderen: de interesse voor technisch onderwijs was ook toen minder groot dan de vraag van de arbeidsmarkt naar technisch geschoolden. In de school had men te kampen met een sterk dalend leerlingenaantal maar de inrichtende macht bleef het technisch onderwijs in eigen gemeente steunen.
Leerkrachten gingen ook out-of-the-box denken en zo is er het mooie initiatief van Piet Vanthournout die in samenwerking met Reynaers Aluminium, bij hoofde van Willy Hoefkens onder impuls van mevr. Martine Reynaers, de ALCON-afdeling opstart.
De laslokalen worden vernieuwd. Deze afdeling krijgt een nieuw gelaat: zowel qua leerkrachten als qua infrastructuur.
Vanaf schooljaar 2014-2015 tillen wij onze lasafdeling in het specialisatiejaar FOTOLASSEN op een nog hoger plan. Via een samenwerking met het LASCENTRUM (De Nayer) zullen onze leerlingen in een state-of-the-art leeromgeving de kans krijgen hun lascertificaat als fotolasser te halen!
Zo werd er geïnvesteerd in een hoogwaardige CNC-machine om onze afdeling mechanische vormgevingstechnieken naar een hoger plan te tillen.
Met thuiskomen op school probeerden we in de school enkele accenten te verleggen. Technisch onderwijs aantrekkelijk maken en de uitstraling van onze school verbeteren waren hierbij enkele belangrijke doelstellingen die we op lange termijn wilden realiseren. Technisch onderwijs aantrekkelijk maken, wilden we realiseren via verschillende acties. Om de lessen optimaal te laten verlopen kregen alle lokalen systematisch een facelift. Elk jaar kwamen er lokalen aan de beurt:
Bij al deze projecten leverde de technische dienst van de gemeente Duffel hier onder leiding van Hubert Hellemans prachtig werk.
Om de school meer uitstraling te geven werd er binnen onze publiciteit bewust met slogans gewerkt. Deze slogans proberen de geest van onze school te capteren en naar buiten uit de dragen zodat ze ook afstralen op onze jonge technici die hier in GTIduffel school lopen.
Tibo Delbaen in actie aan een interactief smartboard in de B-blok.
Binnen het pedagogisch project werd de nadruk gelegd op kwaliteit, welbevinden en AVC-evaluatie (evaluatie van Anders Verworven Competenties).
De kwaliteit die we willen nastreven beoogt een goede doorstroming naar de bedrijfswereld en/of naar verder studeren. Onze abituriënten van de A-stroom vatten met succes de bachelor-opleiding aan op de ons omringende hogescholen. Daarnaast komen onze afgestudeerden vlot aan de bak binnen de bedrijfswereld. In het kader van die doorstroming werd sinds 2009 ook het 7de jaar opnieuw ingericht.
Cijfers: vorig schooljaar studeerden exact 50 jongeren af. Van deze 50 abituriënten gingen er 25 verder studeren en gingen er 25 meteen aan de slag binnen hun opleidingsgebied én – wat belangrijk is – in de bedrijven waar ze stage hadden gelopen.
De kwaliteit kunnen we toetsen aan een aantal prijzen die we de laatste jaren binnenhaalden dankzij de inzet van onze leerlingen en de uitstekende begeleiding van de leerkrachten.
Bijvoorbeeld de ZIMMER-prijs, een prachtig initiatief onder impuls van dhr. Jos d’ Haens om jongeren te stimuleren om te excelleren met hun geïntegreerde proef, kaapten we als school al enkele malen weg!
Via de AVC-evaluatie willen we jongeren leren dat een correcte houding een enorme meerwaarde is bij het te behalen getuigschrift of diploma.
De school kende in haar lange bestaan slechts 6 directies. Staf Wuyts was medeoprichter en eerste directeur van 1963 tot 1977. Hierna nam Hendrik Jespers gedurende 20 jaar (!) het roer over tot in 1997, waarna Raf Op de Beeck de fakkel overnam.
Hendrik Jespers, Staf Wuyts en Raf Op de Beeck
Na deze drie directies kwam de periode van de interimarissen Jan Mutert en Gaston Peeters. Zij hielden de directiestoel warm voor Ivo Gielis, die sinds 2004-2005 de school leidt.
De school startte in 1963 met slechts 3 leerkrachten: Staf Wuyts, Jos Wittewronghel en Gaston Dillen. Idealisten die zelfs op zaterdagvoormiddag lesgaven en ruim 8 maanden moesten wachten op hun eerste wedde. Toen ze aan de toenmalige gemeente secretaris, Romain Croes, een voorschot op hun loon gingen vragen kregen ze het niet mis te verstane antwoord: “buiten”!
De drie pioniers gaven het startschot voor een voortdurende stroom aan leerkrachten, secretariaatsmedewerkers en onderhoudspersoneel, die elk op hun eigen manier ( fulltime, halftime of slechts uren ) bijgedragen hebben tot de faam van het GTI Duffel. Vandaag telt de school 54 personeelsleden.
Als gemeenteschool waren en zijn goede relaties met het gemeentebestuur van groot belang. Zo waren de eerste schepenen van onderwijs, Leon Verscheure en René Nauwelaerts voorstanders van technisch onderwijs. Ze werden opgevolgd door Clem van Winkel, Luc Wuyts en Ivan Blauwhoff vandaag.
Dhr. Leon Verscheure, toen schepen voor onderwijs was grote bezieler en medestichter – hier in gesprek met dhr. Nauwelaerts, later schepen van onderwijs en burgemeester.
GTIduffel is, als gemeenteschool, ook niet meer weg te denken in het sociale en culturele leven van Duffel. De school organiseert tal van activiteiten die de inwoners, leerlingen en ouders samenbrengen. Het succesnummer van deze samenwerking is de jaarlijkse GTI-quiz die al sinds 1988 wordt georganiseerd.
De leraren, werkmeesters en directeurs zorg(d)en ervoor dat rond GTIduffel, in de loop der jaren, een stevig netwerk uitgebouwd werd en wordt bij de omliggende bedrijven. Een netwerk dat tot op de dag van vandaag nog steeds uniek is. Bedrijven schonken materiaal en investeerden en investeren nog in de school via stageplaatsen. De eerste autobrug in de schoolgarage was een prachtig voorbeeld van de goede samenwerking tussen de school en het bedrijfsleven.
Inhuldiging van de nieuwe autobrug door René Nauwelaerts
Ondertussen heeft het GTIduffel honderden uitstekende vakmensen afgeleverd waar we fier op mogen zijn. Sommigen gingen verder studeren en anderen stroomden onmiddellijk door naar de arbeidsmarkt. Beiden met veel succes. Dat succes mag de school elk jaar ervaren op de oud-leerlingenavond. Waar oud-leerlingen herinneringen ophalen aan hun schooltijd. Voor iedereen van hen is het dan, op die avond, weer een beetje thuiskomen op school.
Onder het motto ‘een beeld zegt meer dan duizend woorden’ zetten we een aantal klasfoto’s uit de voorbije 50 jaar op een rij. Klasfoto’s geven een prachtig overzicht van de veranderende jongerencultuur. Op de eerste foto zien we leerlingen keurig in kostuum. Bij het begin van de jaren ’70 komt de discoperiode in opmars en merken we plots ‘olifantenpijpen’ met bijhorende poloshirts. Vanaf de jaren ’80 wordt de kledij plots veel strakker met de opkomst van de jeansvest en stoere ruitjeshemden. We eindigen in de jaren 2000 met de sweatshirts met bijhorende kap. Dit is een hulde aan de personen die GTIduffel bestaansrecht geven en voor wie we het doen: de leerlingen.
Onder al deze uiterlijke veranderingen zijn de leerlingen nog steeds dezelfde gebleven. Ze waren vroeger niet beter of slechter, stouter of braver dan nu. Leerlingen zoeken zowel vroeger als nu, naar een voorbeeld en houvast in hun leven. Een voorbeeld en houvast die het GTIduffel voor de jongeren was, nog steeds is en ook wil blijven in de toekomst.
GTIduffel wil, langs deze weg, zijn oprechte dank betuigen aan iedereen die van kortbij of veraf, met zijn inzet, klein of groot, heeft bijgedragen aan het succes van de school.
Tenslotte bedankt aan alle leerlingen, oud en nieuw, om samen met ons school te maken.
Ad multos annos!
Copyright © Alle rechten voorbehouden
